فرشید رضایی – سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات در اخیرترین تصمیم خود اعلام کرده: “کلیه دارندگان پروانه (ارایه کنندگان خدمات ارتباطی و فناوری اطلاعات دارای پروانه فعالیت از سازمان) موظفند در درخواست‌های خود برای کلیه تبلیغات اعم از تبلیغات در بیلبوردها، رسانه‌های جمعی، تبلیغات اینترنتی و امثالهم، نام کامل شرکت مندرج در پروانه، شماره پروانه، مرجع صدور پروانه، موضوع پروانه، قلمرو فعالیت، شماره تلفن حداقل یکی از دفاتر مرکزی و پشتیبانی و نشانی پایگاه اطلاع رسانی اینترنتی را به نهاد، سازمان و یا شرکت ارایه کننده تبلیغات ارایه کنند.”
نود آی سی تی – به این ترتیب ابهام دیگری در مصوبه دیگر رگولاتوری ثبت شد. رگولاتوری در این خصوص هر چیزی از اپراتورهای ارتباطی و اینترنتی خواسته به جز محتوای این تبلیغات. به این ترتیب مشخص نیست که آیا سازمان رگولاتوری اصولا اهمیتی به متن تبلیغات و این که چه چیزی در آنها به مشتری گفته می‌شود دارد یا ندارد.به هر حال یک ضلع بازار ICT که البته همواره نیز مغفول مانده کاربران و مردم هستند. به عبارت دیگر آیا رگولاتوری قصدی بر کنترل محتوای تبلیغات با آنچه در واقعیت رخ می‌دهد را دارد یا نه؟برای روشن شدن موضوع باید دو مثال زد. در حال حاضر رایتل با بودجه‌ای سنگین تمام کانال‌های تلویزیونی را مملو از تبلیغ خزر تا خلیج فارس کرده است. این تبلیغ اما تمام واقعیت را به مردم نمی‌گوید. مردم تصور می‌کنند این اپراتور نسل سومی همه خدمات را به ایشان خواهد داد و در روزهای گذشته عده‌ای نیز بر اساس همین باور اقدام به خرید سیمکارت‌های رایتل کرده و سپس متوجه اشتباه خود شده‌اند.به عبارت دیگر رایتل بخشی از حقیقت را به مخاطبان گفته و مخاطب نمی‌داند فقط تماس‌های این اپراتور با رومینگ ملی سراسری شده و خبری از اینترنت نسل ۳ نیست در عوض چیزی که گیر کاربران می‌آید اینترنت نسل ۲ و به مراتب گرانتر از قیمت‌های رایتل است. آیا این نمونه سواستفاده از کم اطلاعی مشترکان نیست؟یا یک شرکت اینترنتی که تبلیغات گسترده می‌کند که اینترنت نامحدود در اوقاتی از شبانه‌روز به مشترکانش می‌دهد. و حالا مشترکان نالانند که چنین چیزی دروغ است و محدودیت در استفاده دارند. آیا رگولاتور در جریان این مسایل بوده و به آن رسیدگی می‌کند؟منبع: موبنا
منتشر شده در
نظرات
ارسال یک نظر