در حال خواندن
ساخت نانو ابزاری برای تشخیص گاز سولفیدهیدروژن در صنایع نفت و گاز
0

پژوهشگران دانشگاه شیراز حسگری طراحی کردند که امکان شناسایی گاز سولفیدهیدروژن را در حفاری های نفتی، پالایشگاه ها، معادن زغال سنگ و چاه های دارای مواد آلی فراهم می کند.
میپنا – این حسگر ساخته شده به دست محققان ایرانی، انعطاف پذیر، سبک و قابل حمل است و هزینه ساخت کمی دارد.سولفیدهیدروژن، یک گاز خطرناک است که با توجه به غلظت و مدت زمان انتشار، در صورت استنشاق ممکن است منجر به مرگ شود. این گاز آثار فرسایشی بسیاری دارد و به عنوان منبع اصلی باران های اسیدی شناخته می شود. سولفیدهیدروژن در بسیاری از فرایندهای صنعتی، به ویژه فرایند تولید گاز طبیعی یا بازیافت و تصفیه نفت تولید می شود.محسن اسد، دانشجوی دکترای الکترونیک دانشگاه شیراز، در مورد این طرح پژوهشی گفت: در این تحقیق، حسگر بسیار حساس و انعطاف پذیری برای شناسایی گاز سولفیدهیدروژن در دمای اتاق ساخته شده است. همچنین مکانیزم های فیزیکی و شیمیایی شناسایی گاز سولفیدهیدروژن با این حسگر، به صورت تئوری و با استفاده از نظریه تراکم تابعی مورد ارزیابی قرار گرفته تا در مورد نحوه عملکرد آن دید کاملی به دست آید.وی افزود: همچنین یکی از اهداف این طرح، ساخت حسگرهای قابل پوشیدن است به گونه ای که بتوان با کمترین هزینه، حسگرهای گازی را با وزن کم، بر روی لباس های کارشناسان در هنگام بازدید از سایت های خطرناک قرار داد.اسد ادامه داد: این حسگر را با تغییر ماده حساس، برای کاربردهای زیستی و شناسایی عوامل بیماری و کنترل عوامل حیاتی بیمار نیز می توان به کار برد.با توجه به اهمیت گاز سولفید هیدروژن و صدمات جبران ناپذیر آن، این حسگر را می توان به طور مستقیم در صنایع نفت و گاز به کار برد. همچنین استفاده از آن در صنایع هواپیمایی و آتش نشانی نیز مرسوم است. بنابراین با استفاده از آن می توان در تشخیص به هنگام نشتی گاز سولفیدهیدروژن، اقدام موثر و سریعی داشت.این حسگر مبتنی بر نانولوله های کربنی پوشانده شده با نانوذرات مس است و قادر است غلظت گاز سولفیدهیدروژن را در حدود ۵ ppm شخیص دهد. همچنین زمان پاسخ دهی آن در این غلظت ۱۰ ثانیه و زمان بازگشت آن ۱۵ ثانیه گزارش شده است.این تحقیقات از همکاری محسن اسد، دکتر محمدحسین شیخی و دکتر محمود مرادی از اعضای هیات علمی دانشگاه شیراز و دکتر مهدی پورفتح عضو هیات علمی دانشگاه تهران به دست آمده و نتایج آن در نشریه Sensors and Actuators B: Chemical به چاپ رسیده است.

درباره نویسنده
عبدالله افتاده

ارسال یک نظر