چقدر خبر بی رحم است. قید “با دستهای بسته” و “توی گودال” را کاش خبری نمی کردند. کاش گروههای تفحص، همانجا بالای گودال تا دلشان می خواست زار می زدند، بعد که دلشان آرام می گرفت یکی یکی دست آن صد و هفتاد و پنج نفر را باز می کردند و صدایش را در نمی آوردند… کاش این راز را تا ابد به دل می کشیدند. کاش “دستهای بسته” خبر نمی شد. کاش درد تکثیر نمی شد.
کاش “دستهای بسته” اینهمه توی مغز و قلب آدم زنگ نداشت…
منتشر شده در
نظرات
ارسال یک نظر